Αν γνώριζες για πρώτη φορά τον άντρα μου, δεν θα τον χαρακτήριζες ήρεμο, gentleman ή επικοινωνιακό. Είναι γενικά πολύ οξύθυμος και αγροίκος και καθ’ όλη τη διάρκεια του γάμου μας (15 χρόνια και 4 παιδιά) με προσβάλει και με κακοποιεί λεκτικά.
Πριν από δέκα χρόνια με χτύπησε τόσο άσχημα, που του έκανα μήνυση. Μετά το περιστατικό αυτό δεν τόλμησε να το ξανακάνει μέχρι πρόσφατα.
Καμιά φορά χτυπάει και τα παιδιά, ειδικά αν κάνουν κάτι στο σχολείο ή πάρουν κακούς βαθμούς με αποτέλεσμα να τον αποφεύγουν και να μην είναι πολύ δεμένα μαζί του.
Μισώ να πηγαίνω διακοπές μαζί του, γιατί είμαι αναγκασμένη να είμαι όλη την ώρα κοντά του. Τουλάχιστον είναι εργατικός και όσο δουλεύει τα πράγματα στο σπίτι είναι ήσυχα. Ευτυχώς που δουλεύει 12ωρα συν τα σαββατοκύριακα.
Πάντα πίστευα πως αιτία για την κακή του συμπεριφορά ήταν η ζήλια του. Έχω πολύ καλή δουλειά και βγάζω τα διπλάσια χρήματα από εκείνον. Αν μία μέρα κάτι δεν πάει καλά στη δουλειά χαμογελάει χαιρέκακα, ενώ αν κλείσουμε κάποια συμφωνία και το αφεντικό μου με πάρει τηλέφωνο χαρούμενο για να μου το ανακοινώσει και να με συγχαρεί, γίνεται έξω φρενών. Μου κάνει κουμάντο σε όλα ακόμα και στα χρήματά μου, ενώ εκείνος δεν προλαβαίνει να βάλει φράγκο στην τσέπη του, το χαλάει στα τυχερά παιχνίδια και στις ηλεκτρονικές αγορές.
Γενικά δεν με βοηθάει καθόλου και δεν είναι ποτέ δίπλα μου. Αν θέλω να πάω κάπου, δεν θα μου κάνει την εξυπηρέτηση να με πάει. Πρέπει να πάρω το αυτοκίνητο και να πάω μόνη μου. Αν μαγειρεύω και χρειαστώ κάτι απ’ έξω, δεν θα πάει να μου το πάρει. Στα γενέθλιά μου δεν μου έχει πάρει ποτέ δώρο παρά 5 μόνο φορές στα 15 χρόνια. Με κάνει να αισθάνομαι φτηνή και ασήμαντη.
Τις προάλλες ήταν αραχτός στον καναπέ και παρακολουθούσε από το κινητό του βιντεάκια στο Youtube, κάτι που γίνεται κάθε μέρα. Εκείνη την ώρα κουβαλούσα τα πιάτα από την κουζίνα για να τα πάω στην τραπεζαρία και κάπου σκόνταψα και έπεσα. Από τα γυαλιά κόπηκα λίγο στο χέρι και εκείνος όχι μόνο δεν σηκώθηκε να με βοηθήσει, να δει αν είμαι καλά, αλλά μου έβαλε και τις φωνές επειδή γέμισα τον τόπο γυαλιά.
Παρόλο που έχω πάψει από χρόνια να εκνευρίζομαι και δεν του δίνω σημασία, εκείνη τη φορά δεν άντεξα. Πήρα το τηλέφωνο για να τον βιντεοσκοπήσω και να τον δουν όλοι πως μου φέρεται. Αντί να μαζευτεί και να κάτσει στα αυγά του ήρθε τρέχοντας κοντά μου και με χτύπησε με δύναμη στο χέρι με αποτέλεσμα να πέσει το κινητό στο πάτωμα και να σπάσει. Μετά μου έδωσε μία δυνατή γροθιά στο πρόσωπο μπροστά στη 10χρονη κόρη μας. Έπεσα με το πρόσωπο στο τραπέζι και χτύπησα άσχημα στη μύτη και τα χείλη.
Δεν πτοήθηκε και ας ούρλιαζε το παιδί. Προσπάθησε να με ξαναχτυπήσει, αλλά πρόλαβα και έπιασα το σταθερό για να καλέσω την αστυνομία. Τότε ξαφνικά ηρέμησε και ήρθε κοντά μου χαμογελαστός να με αγκαλιάσει ρωτώντας με αν ήμουν εντάξει. Διχασμένη προσωπικότητα μιλάμε. Δεν «μάσησα». Πήρα το παιδί (τα υπόλοιπα ήταν στο σπίτι μιας συμμαθήτριας του γιου μου) και πήγαμε κατευθείαν στην αστυνομία και από κει με πήγαν με περιπολικό στο νοσοκομείο.
Στο δρόμο για το νοσοκομείο πήρα τηλέφωνο τη μητέρα του και της εξήγησα τι είχε συμβεί. Αντί να προσπαθήσει να με καθησυχάσει που έκλαιγα, με κατηγόρησε ότι εγώ έφταιγα που εκνευρίστηκε ο γιος της και με ρώτησε και από πάνω αν ήταν εκείνος καλά! Εγώ είχα φάει το ξύλο, εγώ αιμορραγούσα και εκείνη ρωτούσε αν ήταν αυτός καλά. Το περιστατικό συνέβη πριν από 2 μήνες και από τότε δεν έχουμε μιλήσει κι ας εξακολουθούμε να μένουμε κάτω από την ίδια στέγη.
Δεν νιώθω ασφαλής κοντά του και το πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα με ξαναχτυπήσει στο μέλλον. Προς το παρόν πηγαινοφέρνει τα παιδιά σχολείο και στις δραστηριότητές τους, όταν δεν δουλεύει. Κάτι είναι και αυτό, όχι ότι έχω ελπίδες.
Ξέρω ότι όλοι θα μου πείτε «κακώς κάθεσαι, πάρε τα παιδιά σου και σήκω και φύγε, πριν γίνει κανένα μεγαλύτερο κακό», αλλά δεν μπορώ να το κάνω. Πιστεύω πως έτσι είναι καλύτερα από το να μην έχουν καθόλου πατέρα γιατί ξέρω ότι αν χωρίσουμε και τα πάρω και φύγω, δεν θα τον ξαναδούν. Κανείς από την οικογένειά μου δεν τον συμπαθεί, ούτε καν οι γονείς μου, οι οποίοι μου λένε κάθε μέρα στο τηλέφωνο να τον παρατήσω και να φύγω.
Εσείς τι πιστεύετε;
Ράνια
[singleparent.gr]
Via: trelokouneli.gr
