Η Jennifer Aniston δεν είναι ο κλασικός τύπος γυναίκας που θα συναντήσεις εκεί έξω. Μοιάζει σα να μην ήθελε ποτέ να παίξει με τους κανόνες και ταυτόχρονα τους έμαθε, απλά για να τους σπάσει. Υδροχόος αν σου λέει κάτι. Έχω χάσει το μέτρημα από το πόσους τίτλους gossip news έχω δει να ασχολούνται με την προσωπική της ζωή, με το σώμα της, με τους γάμους και τα διαζύγια, με τη μητρότητα που ακόμα δεν της έχει χτυπήσει την πόρτα.
[ads1]
Πάντα με εκνεύριζε. Με εκνεύριζε αυτή η εικόνα που της έφτιαχναν προς τα έξω. Σαν μία κακόμοιρη γυναικούλα που ταλαιπωρείται από τις σχέσεις της και δε μπορεί να σταυρώσει άνδρα. Η επαγγελματική της επιτυχία και το γεγονός πως χρυσοπληρώνεται, δεν ήταν ποτέ αρκετό. Πάντα κάτι έλειπε από τη ζωή της, για να είναι «Hollywood perfect».
Να όμως 5 μαθήματα ζωής που έχουμε διδαχθεί από την Jennifer Aniston
Η σχέση και ο γάμος δεν είναι η σωτήρια λέμβος στην τρικυμία μας
Δεν είμαστε μισοί χωρίς σύντροφο ούτε ψάχνουμε την ολοκλήρωση σε μία χαμένη αδερφή ψυχή που κάπου έχει σκορπιστεί σε αυτόν τον πλανήτη. Δεν επιλέγουμε ανθρώπους στη ζωή μας, για να μας σώσουν από κάτι. Τους επιλέγουμε για το μοίρασμα. Μία σχέση είναι συνεργασία και λειτουργεί μόνο υπό τις κατάλληλες συνθήκες: ισότητα, γενναιοδωρία, ευγένεια, χιούμορ και εντιμότητα. Βγάλε κάτι από την εξίσωση και όλα καταρρέουν.
Μη συμβιβάζεσαι μπροστά στο φόβο της μοναξιάς
Το άγνωστο έχει δύο χαρακτηριστικά: είναι αθεράπευτα σαγηνευτικό και ταυτόχρονα, σου προκαλεί τρόμο. Ο οργανισμός μας πάντα προσπαθεί από τη φύση του να μας κρατήσει σε μία τέτοια κατάσταση, όπου δεν αισθανόμαστε απειλή, όμως με τι κόστος; Το να παγιδεύεις τον εαυτό σου σε έναν γάμο ή μία σχέση που έχει κάνει τον κύκλο της, δε μοιάζει να βοηθά και τόσο την προσωπική σου ευτυχία. Βάζεις τελεία και μπαίνεις στο επόμενο κεφάλαιο της ζωής σου, χωρίς κανένα βαρίδιο ‘αποτυχίας’.
Μία γυναίκα μπορεί να έχει τα πάντα, χωρίς να αποκτήσει οικογένεια
Το να είσαι γονιός είναι η πιο δύσκολη δουλειά του κόσμου και αντικειμενικά, δεν είναι για όλους. Κάποιες γυναίκες γεννιούνται για να γίνουν μητέρες, κάποιες για να χτίσουν καριέρα, κάποιες για να κατακτήσουν τη χρυσή ισορροπία ανάμεσα στα δύο. Κάθε σενάριο είναι οκ. Απλά οκ. Δεν υπάρχει κανένα κενό, το οποίο πρέπει να καλυφθεί από κάτι που σου επιβάλλεται από ένα κοινωνικό status quo, ώστε να φαίνεσαι «φυσιολογική».
Κάθε χωρισμός και ένα διπλό standard
Σε έναν δεσμό υπάρχουν δύο. Δύο σε όλα. Μάντεψε, όμως, ποια είναι πάντα η κακομοίρα της υπόθεσης σε έναν χωρισμό. Για έναν άνδρα ξεκινά μία νέα περιπέτεια, σα να απελευθερώνεται από κάτι που τον τραβούσε προς τα κάτω, ενώ για μία γυναίκα αρχίζει η Οδύσσεια της μοναξιάς, του οδυρμού και του γοερού κλάματος. Εκείνη είναι η ταλαιπωρημένη, η απροστάτευτη και φυσικά.. η γεροντοκόρη.
Η ομορφιά δεν κρύβεται στα εξώφυλλα των περιοδικών
Η αψεγάδιαστη τελειότητα με την οποία συγκρίνουμε τους εαυτούς μας, είναι αποτέλεσμα κομμωτών, stylists, φωτογράφων και μίας ολόκληρης beauty ομάδας. Δε χρειάζεται να παγιδεύουμε τους εαυτούς μας στην εικόνα της τέλειας επιδερμίδας, των τέλειων αναλογιών και της διαρκούς υπερευτυχίας. Η πραγματική ομορφιά φαίνεται και φορώντας ένα τζιν με t-shirt, όταν είσαι με τις φίλες σου και το κινητό σου είναι στο αθόρυβο.
Αφήνω εδώ το απόσπασμα από ένα open letter που είχε γράψει η ίδια, όταν προφανώς είχε μπουχτίσει να τη ρωτάνε πότε θα γίνει μάνα, να βλέπουν εγκυμοσύνη μετά από ένα μεσημεριανό με burger και να της δίνουν χαρτομάντηλα ύστερα από έναν χωρισμό:
We are complete with or without a mate, with or without a child. We get to determine our own “happily ever after” for ourselves.
Γράφει η Αθανασία Αντωνοπούλου
